Η ζωή στη ΒΙΑΛ

Η ΠΙΟ ΠΙΣΤΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΕΙΡ. ΜΠΡΑΤΣΙΑΚΟΥ ΣΤΟ news247

Μαγνήτης για πολλά εθνικής ή παγκόσμιας εμβέλειας δίκτυα γίνεται η διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος στη Χίο. Τα περισσότερα ρεπορτάζ επιδερμικά, με μόνη έγνοια τον εύκολο εντυπωσιασμό. Το σημερινό α’ μέρος του ρεπορτάζ του news247 μάλλον αποτυπώνει καλύτερα από κάθε άλλο η κατάσταση στο νησί μας......

Από το ρεπορτάζ της Ειρ. Μπρατσιάκου μεταφέρουμε κατ’ αρχήν όσα αφορούν την κατάσταση στη ΒΙΑΛ. Τα προβλήματα που κουκουλώνονται και τις ανθρώπινες αγωνίες για το αύριο. Αξίζει να διαβαστεί!

«Στον καταυλισμό της Σούδας που βρίσκεται μέσα στην πόλη της Χίου θα πας κατόπιν συνεννόησης με το Δήμο. Το Hot Spot στην περιοχή του παλιού εργοστασίου της ΒΙΑΛ το διαχειρίζεται το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και πρέπει να ζητήσεις άδεια για να μπεις. Αν σου απαντήσουν, θα απαντήσουν αρνητικά. Πολλοί δημοσιογράφοι, βουλευτές, κομματικοί προσπάθησαν να μπουν και δεν τα κατάφεραν. Έχει γίνει κάτι σαν "μαύρη τρύπα" η ΒΙΑΛ. Μπορείς όμως να έρθεις σε επαφή με Χιώτες που εργάζονται εκεί».

Η θετική απάντηση πράγματι δεν ήρθε από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αλλά από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου (EASO) που άμεσα ανταποκρίθηκε στο αίτημα του NEWS247για συνέντευξη με τη συντονίστρια της ομάδας του στο Κέντρο Καταγραφής και Ταυτοποίησης της ΒΙΑΛ στη Χίο. Καθώς το υπουργείο μας αρνήθηκε τόσο τη συνέντευξη με τον διοικητή του Κέντρου όσο και την είσοδο σε αυτό, η Ilaria Siggia βγήκε μέχρι την καντίνα που έχει εγκατασταθεί ακριβώς απ’ έξω για να μας παραχωρήσει τη συνέντευξη σε ένα πλαστικό τραπέζι με δύο καρέκλες που έχουν τοποθετηθεί εκεί δίπλα για τους πελάτες. Η πρώτη επαφή με εργαζόμενο εντός της ΒΙΑΛ όμως, είχε ήδη γίνει τηλεφωνικά από την Αθήνα.

«Θα σου πω δυο πράγματα και τα υπόλοιπα από κοντά. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το όνομά μου διότι τα πράγματα είναι άγρια πλέον στη Χίο και έχω προσωπικά στοχοποιηθεί. Βρίσκεται σε εξέλιξη ένας εκφασισμός του νησιού. Βλέπουμε τους φίλους μας, τους συγγενείς μας, τους παλιούς μας συμμαθητές να επιδίδονται σε μια ακροδεξιά ρητορική και δεν το πιστεύουμε. Για τη ΒΙΑΛ πρέπει να ξέρεις δεν υπάρχει καθαριότητα, ούτε υγιεινή. Η περιοχή έχει πρόβλημα με το νερό και μια αφαλάτωση που έβαλε το υπουργείο δεν λειτούργησε ποτέ. Γενικά, οι υποδομές δεν λειτουργούν, οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους στα χωράφια. Κι εμείς στα χωράφια πάμε όταν δεν έχει νερό, ενώ οι κοπέλες κατεβαίνουν στο καφενείο του χωριού. Το hot spot στήθηκε "στο πόδι" τον περασμένο Φεβρουάριο από το στρατό μέσα σε λίγες μέρες, γι’ αυτό έχει όλα αυτά τα προβλήματα. Και ακόμα δεν υπάρχει ένας συντονιστής να το λειτουργήσει, αλλάζουν οι διοικητές κάθε είκοσι μέρες. Έχει προσληφθεί προσωπικό μέσω προγράμματος κοινωφελούς εργασίας, έρχονται οι άνθρωποι και δεν κάνουν τίποτα γιατί κανείς δεν τους αναθέτει αρμοδιότητες. Ήρθαν ψυχολόγοι και παραιτήθηκαν διότι οι ήταν άπραγοι. Αλλά άσε την ψυχολογική υποστήριξη που για μένα σε τέτοιους χώρους, με τέτοιο πληθυσμό, είναι απαραίτητη. Ας πούμε για το φαγητό που είναι εκτός γεύσεων αυτών των ανθρώπων, έρχεται κατεψυγμένο από τη Αθήνα και το ζεσταίνουν σε φούρνους μικροκυμάτων. Οι άνθρωποι λοιπόν βγαίνουν στα χωράφια, κλέβουν φρούτα, κοτόπουλα, ψήνουν, κάνουν αυτοσχέδιες κουζίνες. Η δε ασφάλεια είναι ανύπαρκτη. Η αστυνομία είναι ωσεί παρών. Δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης ούτε σχέδιο πυρόσβεσης, αν κάτι συμβεί. Επιπλέον, ο κόσμος πηγαινοέρχεται από τη Σούδα στη ΒΙΑΛ και το αντίστροφο χωρίς κανέναν έλεγχο. Έλεγχος υπάρχει φαίνεται μόνο για τους δημοσιογράφους...»

Τις συνθήκες ασφαλείας σχολιάζει και η Ilaria Siggia, η οποία από τον περασμένο Απρίλιο που βρίσκεται στη ΒΙΑΛ έχει γίνει μάρτυρας πολλών περιστατικών, από συμπλοκές μεταξύ προσφύγων έως «αγανακτισμένους κατοίκους» που μπλόκαραν την μεταφορά των κοντέινερ που θα στέγαζαν τα γραφεία της EASO: «Έχουμε λάβει επιπλέον μέτρα ασφαλείας, έχουμε μια ιδιωτική εταιρία ασφάλειας που φυλάσσει την περιοχή που εργαζόμαστε ως EASO. Η αστυνομία είναι διαρκώς παρούσα και έχουμε επίσης δημιουργήσει ένα διαδικτυακό γκρουπ όπου συζητάμε ζητήματα ασφάλειας και ενημερωνόμαστε σε πραγματικό χρόνο για ό,τι συμβαίνει. Η ασφάλεια είναι πάντα μια ανησυχία γιατί έχουμε βιώσει μια σειρά από δύσκολες καταστάσεις στη ΒΙΑΛ, αλλά τη δεδομένη στιγμή φαίνεται ότι τα πράγματα είναι πιο διαχειρίσιμα. Όπως μπορείς να δεις, δεν είναι ένα κλειστό καμπ, οι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν, υπάρχει λεωφορείο και οι πρόσφυγες που μένουν στη Σούδα έρχονται εδώ για να καταγραφούν».

Μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης η Ilaria Siggia επιστρέφει στον χώρο καταγραφής, εντός του παλιού εργοστασίου, όπου έχει τη βάση της η αστυνομία και οι διάφορες υπηρεσίες.  Εξωτερικά υπάρχουν δυο περιφραγμένοι χώροι με κοντέινερ για τη φιλοξενία προσφυγών. Την καντίνα πλησιάζουν δύο νεαρά κορίτσια από την Ερυθραία. Η εικοσιτριάχρονη Ντάλια και η εικοσιδιάχρονη Κία ήρθαν στη Χίο με ένα μήνα διαφορά και βρίσκονται στη ΒΙΑΛ ήδη οκτώ και επτά μήνες αντίστοιχα. Μιλούν αρκετά καλά αγγλικά και οι δύο.

- Πώς είναι η ζωή εδώ;

- Δύσκολη. Είμαστε μόνες μας, χωρίς οικογένεια και φοβόμαστε.

- Έχετε γνωρίσει κόσμο στον καταυλισμό;

- Έχουμε κάνει κάποιους φίλους από την Ερυθραία και την Αιθιοπία. Από τους υπόλοιπους δεν ξέρουμε και πολλούς. Τσακώνονται μεταξύ τους, φέρνουν μαχαίρια... Όταν αρχίζουν να τσακώνονται είναι πολύ επικίνδυνο για εμάς.

- Που μένετε;

- Σε ένα κοντέινερ από πίσω. Θέλεις να έρθεις να δεις; Δεν είναι πολύ καλό το σπίτι μας αλλά είναι καλύτερο από κάποια άλλα.

Οι άθλιοι του 21ου αιώνα

Η περίφραξη είναι διάτρητη. Περνάμε από μια τρύπα στο χώρο φιλοξενίας. Σε σημεία υπάρχουν βρύσες με τρεχούμενο νερό. Όσες λειτουργούν, είναι σε χαμηλή πίεση, προφανώς για να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα η κατανάλωση, λόγω της έλλειψης νερού στην περιοχή. Οι τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση. Ακαθαρσίες παντού. Με δυσκολία στέκεσαι ακόμα και στην εξωτερική πόρτα. Κι όμως, από μέσα βγαίνουν μικρά παιδιά. Στις ντουζιέρες, λιμνάζοντα νερά. Είναι φανερό ότι η αποχέτευση δεν λειτουργεί. Οι πόρτες δεν κλειδώνουν. Όπως θα εξηγήσει αργότερα στο NEWS247 η υπεύθυνη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Barbara Colzi, «στη ΒΙΑΛ έχουμε αρκετά περιστατικά σεξουαλικής βίας διότι τα ντους και οι τουαλέτες δεν έχουν πόρτες και είναι εύκολο για κάποιον να εισβάλει. Τώρα λοιπόν, οι συνεργάτες μας από την οργάνωση Samaritan’s Purse, εγκαθιστούν πόρτες στα ντους για να υπάρχει καλύτερη προστασία…».

Στη ΒΙΑΛ έχουμε αρκετά περιστατικά σεξουαλικής βίας διότι τα ντους και οι τουαλέτες δεν έχουν πόρτες και είναι εύκολο για κάποιον να εισβάλει

Η Ντάλια και η Κία μένουν σε ένα μικρό κοντέινερ με ακόμα τέσσερις συγκάτοικους, ανάμεσά τους κι ένας νεαρός που υποστηρίζει ότι οι γονείς του δολοφονήθηκαν από την κυβέρνηση της Ερυθραίας. «Εσύ δουλεύεις για το λαό ή για την κυβέρνηση; Λες ότι είσαι δημοσιογράφος, έχεις ταυτότητα μαζί σου; Αν δουλεύεις για το λαό να γράψεις ότι πεθαίνουμε εδώ κάθε μέρα...»

Το μικρό δωμάτιο έχει ένα κρεβάτι, στρώματα γύρω γύρω στο πάτωμα και στο κέντρο ένα τραπεζάκι γι’ αυτό που μεταξύ τους αποκαλούν "coffee ceremony". Δίπλα ένα αυτοσχέδιο μικροσκοπικό μαγκάλι, το οποίο ανάβουν -όπως λένε- όταν κάνει πολύ κρύο. Σήμερα έφαγαν μπιφτέκι με ζυμαρικά. «Το καλύτερο από τα φαγητά που μας δίνουν τρώγεται με δυσκολία. Είναι κατεψυγμένο, δεν ξέρω για πόσο καιρό, και το βάζουν έτσι με το πλαστικό μέσα στο φούρνο. Πιάσε το, είναι ζεστό. Εσύ βάζεις το πλαστικό στο φούρνο;».

Μεταφερόμαστε στο διπλανό κοντέινερ όπου ζουν οι φίλοι τους από την Αιθιοπία. Είκοσι άτομα συνολικά σε ένα χώρο που δεν ξεπερνά τα 15 τετραγωνικά. Ο Άμπι είναι είκοσι ετών, βρίσκεται στη Χίο οκτώ μήνες και δεν έχει δώσει ακόμα συνέντευξη για άσυλο. Όπως λέει, όταν τακτοποιηθούν τα χαρτιά του θέλει να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Προς το παρόν, περιμένει να έρθει η σειρά του μαζί με την Ντάλια, την Κία και τους άλλους συμπατριώτες του. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να ζήσεις εδώ. Τη νύχτα κάνει κρύο, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Αυτό δεν δουλεύει. Οκτώ μήνες που είμαι εδώ δεν δούλεψε ποτέ (δείχνει το air condition). Οι συνθήκες υγιεινής είναι απαράδεκτες, δεν μπορείς να πας στην τουαλέτα. Πιστεύω είδες την τουαλέτα, τα ντους...  Σχεδόν κάθε μέρα τρώμε μακαρόνια με τυρί, σκέτα χωρίς σάλτσα. Αγοράσαμε αυτό το ηλεκτρικό σκεύος από τη χώρα και μαγειρεύουμε μόνοι μας. Το ίδιο φαγητό είναι, μακαρόνια, αλλά δεν είναι κατεψυγμένα και έχουν λίγο σάλτσα, λίγο γεύση».

Σε διαβεβαιώ ότι δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Στην Αιθιοπία είχαμε καλύτερη ζωή αλλά δεν ήμασταν ασφαλείς. Ούτε εδώ είμαστε ασφαλείς. Πού να πάμε;

«Απ’ έξω τσακώνονται» συνεχίζει ο Άμπι. «Η αστυνομία κάποιες φορές παρεμβαίνει, κάποιες άλλες όχι. Πήγες στη Σούδα; Εκεί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έμειναν χωρίς στέγη. Οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες έκαψαν τις σκηνές τους. Ούτε στη Σούδα υπάρχει ασφάλεια, ούτε εδώ υπάρχει ασφάλεια γιατί οι διάφορες φυλές τσακώνονται μεταξύ τους. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Ακόμα και δύο άτομα να ξεκινήσουν έναν  μικρό καβγά μεταξύ τους, θα έρθουν κι άλλοι, κι άλλοι... Σε διαβεβαιώ ότι δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Στην Αιθιοπία είχαμε καλύτερη ζωή αλλά δεν ήμασταν ασφαλείς. Ούτε εδώ είμαστε ασφαλείς. Πού να πάμε; Εγώ το μόνο που θέλω είναι να σπουδάσω, δεν έχω πρόβλημα με τη χώρα σας, δεν με πειράζει αν θα μείνω στην Ελλάδα ή πάω σε κάποια άλλη χώρα. Το μόνο που θέλω είναι να φύγω από αυτό το μέρος. Οι Σύριοι έρχονται και φεύγουν για την Αθήνα, εμείς οι μαύροι ερχόμαστε και μένουμε εδώ».

Οι καθυστερήσεις στο άσυλο που φέρνουν εντάσεις

Η συντονίστρια της EASO έχει προηγουμένως εξηγήσει στο NEWS247 το χρονοβόρο των διαδικασιών ασύλου. Αρμοδιότητα των ειδικών αυτής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας είναι να διενεργούν τις συνεντεύξεις και να γράφουν γνωμοδοτήσεις προς την ελληνική υπηρεσία ασύλου, η οποία παίρνει και τις αποφάσεις. Σε περίπτωση αρνητικής απόφασης, οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο κάνουν έφεση, γεγονός που παρατείνει ακόμα περισσότερο τις διαδικασίες. Για τους Σύριους, οι ειδικοί της EASO πρέπει μέσω της συνέντευξης να διαπιστώσουν γιατί έφυγαν από τη χώρα τους και αν η Τουρκία μπορεί να θωρηθεί ασφαλής χώρα γι’ αυτούς. Για τις υπόλοιπες χώρες εξετάζουν το ίδιο το αίτημα χορήγησης ασύλου και αυτή η συνέντευξη μπορεί να διαρκέσει περισσότερο, με αποτέλεσμα ένας ειδικός να μην μπορεί να κάνει πάνω από μία – δύο συνεντεύξεις την ημέρα. «Είναι μεγάλη η πρόκληση διότι πρέπει να διατηρούμε μια καλή ισορροπία μεταξύ ποσότητας και ποιότητας. Είναι απαρέγκλιτο για εμάς να εξετάζουμε διεξοδικά κάθε υπόθεση, διότι είναι στην πλειοψηφία τους πολύ δύσκολες υποθέσεις που αφορούν σε άτομα ευάλωτα που έχουν βιώσει δύσκολες καταστάσεις», εξηγεί ενώ παράλληλα εμφανίζεται αισιόδοξη ότι «οι διαδικασίες θα επιταχυνθούν, χωρίς να διακινδυνέψουμε την ποιότητα» και ότι «αν δεν αυξηθούν οι ροές σε έξι μήνες θα έχουμε ολοκληρώσει τις συνεντεύξεις». Διευκρινίζει δε ότι οι δυνατότητες θα αυξηθούν τόσο από ελληνικής όσο και από ευρωπαϊκής πλευράς. «Φυσικά στην αρχή υπήρχε ένα ζήτημα δυνατοτήτων, ειδικά από ελληνικής πλευράς, καθώς δεν είχαν αρκετό προσωπικό. Τώρα έχουν 18 υπαλλήλους στη Χίο και θα ενισχυθούν με ακόμα 14, αν δεν κάνω λάθος, τον Δεκέμβρη. Εμείς ως EASO είχαμε τους πρώτους μήνες 25 ειδικούς. Τώρα έχουμε 14 αλλά αναμένω να ενισχυθούμε μέχρι τον Ιανουάριο».

Αν δεν αυξηθούν οι ροές σε έξι μήνες θα έχουμε ολοκληρώσει τις συνεντεύξεις

Εργαζόμενος στην υπηρεσία ασύλου που μίλησε στο NEWS247 υπό το καθεστώς της ανωνυμίας εξήγησε πώς αυτές οι καθυστερήσεις προκαλούν εντάσεις και καυγάδες όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων αλλά και μεταξύ ατόμων της ίδιας εθνικότητας. «Μέχρι το Σεπτέμβρη, ανεπίσημα, καταγράφαμε μόνο Σύριους, ελπίζοντας ότι θα λειτουργήσει η συμφωνία και θα επιστρέψει ένας μεγάλος αριθμός στην Τουρκία. Όμως η συμφωνία δεν λειτούργησε, αφού συνολικά έχουν επιστρέψει από τη Χίο στην Τουρκία λιγότερα από 100 άτομα. Αρχές Οκτωβρίου δόθηκε οδηγία για Αφγανούς, Ιρακινούς, Ιρανούς και μερικές ακόμα εθνικότητες να τους διαχειριζόμαστε όπως τους Σύριους, με αποτέλεσμα να έρχεται π.χ. ένας Αφγανός σήμερα και να κλείνει ραντεβού για συνέντευξη νωρίτερα από τον συμπατριώτη του που είναι εδώ μήνες. Αυτή η κατάσταση προκαλεί εντάσεις όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων αλλά και μεταξύ ανθρώπων της ίδιας εθνικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συναντήσεις που κάνουμε με εκπροσώπους τους, το νούμερο ένα ζήτημα που θέτουν είναι η πληροφόρηση. Ας μην έχουν νερό, ας μην έχουν φαγητό, ας μην έχουν τουαλέτα, αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο είναι ο εγκλωβισμός χωρίς αύριο. Χωρίς καμία πληροφόρηση. Θεωρούν ότι τους λέμε ψέματα, ότι τους κοροϊδεύουμε. Μια συνάδελφος τις προάλλες έλεγε χαρακτηριστικά, "έτσι που τους έχουμε τόσους μήνες εδώ μέσα, και να μας σκοτώσουν αναμενόμενο θα είναι". Υπάρχουν μέρες που κλαίμε όλοι εδώ μέσα με αυτά που βλέπουμε. Κανένας απ’ έξω όμως δεν μπαίνει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Κανένας δεν βλέπει τον άνθρωπο, που έχει σπουδάσει σε μια χώρα που είναι δύσκολο να πας στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, να αποκτήσεις ένα μορφωτικό και ένα βιοτικό επίπεδο, κανένας δεν βλέπει τον άνθρωπο που πήρε την οικογένειά του και ήρθε εδώ να ζήσει σε αυτές τις άθλιες συνθήκες».

Ας μην έχουν νερό, ας μην έχουν φαγητό, ας μην έχουν τουαλέτα, αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο είναι ο εγκλωβισμός χωρίς αύριο

Πηγή:www.politischios.gr